XIX Skawiński Tydzień Teatralny – Dzień Trzeci… Tygrys w łazience

Powrót po 14 latach od premiery do jednej z ulubionej sztuk MASKI – jednoaktówki Sławomira Mrożka, „Męczeństwa Piotra Oheya” – cudownie udany!

„Męczeństwo…”, to charakterystyczna dla Mrożka surrealistyczna groteska. Tytułowy bohater – Ohey – to uwielbiający pastować buty, bezrobotny artysta. W tej roli niezmiennie zachwyca nas od lat Kamil Cudejko, który dojrzewa niczym leżakowane… gronowe. W jego mieszkaniu pojawia się, zauważony przez syna Jasia Ohey’a… tygrys ludojad. Sytuacja wymusi absurdalne konsekwencje. Choć tygrysa zostawmy wyobraźni, to biegającego za Moskalem w papierowej czapeczce i wywijającego atrapą broni Jasia widzieliśmy na scenie doskonale. W tej roli niezastąpiona, zawsze fenomenalna – Patrycja Polek. Informacja o zagnieżdżonym tygrysie sprawia, że przez mieszkanie przewija się tabun nieproszonych gości, urzędników, dyplomatów. Do mieszkania Piotra z impetem wkraczają kolejno: Urzędnik – niezmiennie doskonały w tej roli Marek Andruszczyszyn; Poborca wywijający czerwoną płachtą niczym matador, który informuje o konieczności płacenia podatku za tygrysa – brawa za tę rolę dla Daniela Kota; następnie Pani Profesor, która urządza sobie kwaterę w pokoju Jasia, by z jak najbliższa prowadzić naukowe obserwacje tygrysa. W rolę przepełnionej seksapilem Pani Profesor niezmiennie wciela się brawurowa Zuza Hoinkis. W dalszym etapie pojawia się żonglujący – rampamparam – Szef grupy cyrkowej, chcący zrobić biznes na ohey’owym tygrysie. W roli dyrektora cyrkowej trupy znakomity Piotr Golonka. Nagle głosem rozchodzącym się przez tubę megafonu pojawia się, niewiadomo skąd Nauczycielka, oprowadzająca szkolną wycieczkę po mieszkaniu Oheya, czy tygrysa, kto tam wie… W rolę inteligentnego ciała pedagogicznego doskonale wcieliła się Kinga Klimas. Panią Sekretarz z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, która wykorzystując fakt obecności tygrysa, w imię dobrych stosunków z Indiami, chce urządzić dla pewnego Maharadży polowanie – fenomenalnie zagrała i odtańczyła Wiktoria Kordys. W międzyczasie na scenie przy przyciemnionym, zielonym świetle pojawiają się dwaj zamurscy Myśliwi. Jak to myśliwi – chcą upolować tygrysa, twierdząc, że na Syberii zaprawili się w tym fachu. W roli dwóch łowców zobaczyliśmy: niezmiennie Katarzynę Garcia Farbaniec i debiutującego w tej roli (o której dowiedział się na dzień przed spektaklem) – Ramzi Bahlawana.  Pozdrawiamy zachorzałego Starego Myśliwego, który niestety tym razem po raz pierwszy od 14 lat, na swój spektakl nie dotarł. Mateuszu Droździewiczu – zdrowiej i nabieraj sił do nowych ról… tej życiowej najważniejszej, która lada moment się rozpocznie – najbardziej! Nie zapomnijmy o łączącej wszystkie sceny – Oheyowej, która ubarwia scenę swoim tańcem z mopem, lambadą, śpiewem, urokiem osobistym, zarówno stworzonej przez siebie postaci żony Piotra Oheya, jak i po prostu Basią – Basią Jarząb de domo Bylicą.

Wciąż ogromny sentyment łączy nas z tą sztuką. To ona przyniosła MASCE po raz pierwszy Nagrodę Jury Młodych – „Drewnianą Maskę” XXXVIII Wadowickich Spotkań Teatralnych. Wracając z wadowickiego festiwalu „zahaczyliśmy” o halę sportową w Sidzinie, gdzie wieczorem reżyser spektaklu Andrzej Morawa grał w „siatkówkę”. Dlaczego nie był z Teatrem? Bo często się tak niefortunnie układało, że termin festiwalu pokrywał się z terminem próbnych matur, w których Andrzej musiał obowiązkowo, jako licealny nauczyciel uczestniczyć. Z tym wyjazdem wiąże się jeszcze jedna, dziś śmieszna, wówczas stresująca sytuacja. Otóż w zastępstwie Andrzeja, Marta Tyrpa miała nadzorować w reżyserce przebieg spektaklu. Pieczołowicie pod dyktando reżysera spisana w „Sokole” rozpiska pojawienia się na scenie kolejnych postaci, każdego utworu – muzycznego akcentu na wejście poszczególnych aktorów, szczegółowa rozpiska muzyczna, która jest fundamentalnie ważna w tym spektaklu, minuty jej trwania i wygaszenia… A tuż przed występem Maski w Wadowicach okazało się, że rozpiska … została na biurku w „Sokole”! (sic!). Cóż to były za emocjeee!!! Na szczęście wystarczyło czasu na telefon do „Sokoła” i dyktowanie kropka w kropkę muzycznego scenopisu!

Ten spektakl, ta obsada to crème de la crème. Cudownie móc po latach znów powrócić do absurdalnej historii pewnego tygrysa ludożercy, zagnieżdżonego w pewnej łazience… pewnego  Ohey’a… urzędnika… pewnych myśliwych, czy  żony… też pewnej…

Spektakl wyreżyserował Andrzej Morawa.
Kostiumy, charakteryzacja i opieka artystyczna –  Marta Tyrpa.

Zapraszamy do fotogalerii ze spektaklu autorstwa Jarosława Karasińskiego MĘCZEŃSTWO PIOTRA OHEY’A Sławomira Mrożka

Licencja na wystawienie utworu została wydana przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.

Marta Tyrpa

(AZG)