Parafię, jak i kościół ufundowano już za czasów Kazimierza III Wielkiego w 1364 roku. Początkowo miasto było własnością klasztoru Benedyktynów w Tyńcu, stąd także skawińska świątynia był jedynie filią parafii klasztornej pw. św. Andrzeja. Przypuszcza się, że już od samego początku była to świątynia murowana, najprawdopodobniej gotycka z wieżą od strony zachodniej. Kościół doszczętnie spłonął podczas olbrzymiego pożaru miasta 14 kwietnia 1815 roku. Dzięki funduszom hrabiny Ludwiki Szeptyckiej oraz staraniom proboszcza Wojciecha Gorelskiego podjęto się dzieła odbudowy doszczętnie strawionej przez ogień świątyni. Budowa w której wykorzystano fundamenty dawnej świątyni trwała do 1826 roku. Obecny kształt kościół uzyskał w 1. połowie XX stulecia. Bowiem dopiero około 1902 roku podwyższono wieżę i nakryto ją iglicowym hełmem zaprojektowanym przez Stanisława Ekielskiego. W 1923 roku odnowiono ołtarze i wnętrze, a w celu jego rozjaśnienia wnętrz wybito dodatkowe cztery okna. Tuż przed wybuchem II wojny światowej doszło do ostatniej przebudowy świątyni. Korpus świątyni poszerzono od strony północnej i południowej, poprzez dobudowanie naw bocznych. Najbardziej charakterystycznym elementem skawińskiej świątyni jest sześciokondygnacyjna wieża z zegarem w 4. kondygnacji.
 |
 |
 |
 |
| Obraz Matki Bożej Skawińskiej z XVII wieku | Późnobarokowa polichromia z XVIII wieku | Górna część wieży kościelnej | Ambona z XIX wieku |
OŁTARZ GŁÓWNY
Późnobarokowy, drewniany ołtarz główny powstał w latach 1820-1825. Obraz przedstawiający patronów świątyni św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza datowany jest na 1867 rok. Powstał on w krakowskiej pracowni Walerego Eliasza Radzikowskiego. Namalowana scena przedstawia świętych wskazujących na Pismo Święte. Ponadto na tzw. zasuwach obraz autorstwa Radzikowskiego przysłaniają malowidła z XIX wieku przedstawiające Ukrzyżowanie oraz Matkę Boską Częstochowską. Po bokach ołtarza znajdują się kolumny, a u ich podnóża posągi świętych: Wojciecha, Stanisława, Kazimierza oraz Jana Kantego.
OŁTARZE BOCZNE
Powstały w podobnym okresie co ołtarz główny. W 1826 roku podczas otwarcia nowej świątyni były one już częścią wyposażenia. Głównym elementem lewego ołtarza jest XIX-wieczna rzeźba św. Anny Samotrzeć w półkoliście zamkniętej, złoconej wnęce. Zwieńczenie ołtarza zdobi obraz „Widzenie św. Franciszka z Asyżu”, po bokach którego umieszczono figurki aniołków. W centrum prawego ołtarza, w złoconej wnęce znajduje się figura Serca Jezusowego (XIX/XX wiek). W zwieńczeniu umieszczony jest obraz „Widzenie św. Małgorzaty Mari Alacoque”.
POZOSTAŁE INTERESUJĄCE ELEMENTY
– Obraz Matki Bożej Skawińskiej z XVII wieku znajdujący się w kruchcie pod wieżą.
– Ostrołukowe drzwi wykonane z kutego żelaza. Zdobi je kratownica z okrągłymi ćwiekami. Jedyny element pamiętającym być może nawet czasy powstania pierwszej gotyckiej świątyni.
– W łuku tęczy zachowały się fragmenty późnobarokowej polichromii z połowy XVIII w. o tematyce pasyjnej. Widzimy tu m.in. aniołów niosących symbole Męki Pańskiej, odbicie twarzy umęczonego Chrystusa na chuście oraz różne przedmioty związane z wydarzeniami poprzedzającymi ukrzyżowanie.
– Ambona z XIX wieku zachwyca rozbudowanym korpusem oraz pięknym baldachimem zdobionym lambrekinami. W jego zwieńczeniu znajduje się figurka anioła umieszczona na wolutach. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego. Z kolei na korpusie ukazany jest Bóg Ojciec na obłoku z dziesięciorgiem przykazań.
– Sklepienie w prezbiterium wypełnia ogromna scena Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie wzorowana na dziele znanego włoskiego artysty Giovanni Battista Tiepolo.
– wykonana z miedzianej blachy chrzcielnica z pocz. XIX w.
NA ZEWNĄTRZ
Tuż obok świątyni znajduje się grób ks. Walentego Troski, Kanonika Kapituły Krakowskiej i rektora Akademii Krakowskiej. Nagrobek wykonany został w 1622 r., a odnowiony w 1904 i 2002 roku o czym informują napisy w j. łacińskim i polskim. Ponadto obok świątyni usytuowana jest figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z 1896 roku. Rzeźba umieszczona jest na dwukondygnacyjnym postumencie. Sama Maryja stoi na półkuli świata, depcząc stopami pysk bazyliszka – symbol szatana, a także zaborców. Odziana jest w białą suknię i niebieski płaszcz. Jej głowę otacza aureola z gwiazdami.