„Pan Tadeusz” (1928) w muzycznej wyobraźni Marcina Pukaluka

Ostatni weekend kina plenerowego tradycyjnie zakończył się pod dachem Pałacyku „Sokół”, ponieważ, jak przez cały letni sezon, pogoda nie rozpieszczała nas podczas zaplanowanych imprez.

Seans kina niemego z muzyką na żywo odbył się więc w sali teatralnej, podczas gdy na zewnątrz rynek tonął w strugach deszczu i grzmotach nieplanowanej burzy. Po raz pierwszy zaprezentowaliśmy odnowioną cyfrowo kopię „Pana Tadeusza” w reżyserii Ryszarda Ordyńskiego z 1928 roku. Film niewątpliwie robi wrażenie rozmachem realizacyjnym, bogactwem plenerów, scenografii i kostiumów oraz liczebnością aktorów i statystów. Można śmiało rzec, że w tej materii nie ustępuje superprodukcji Andrzej Wajdy, realizowanej przecież 70 lat później! Jeśli dodać do tego fakt, że oryginalnie dzieło trwało 3 godziny – śmiało możemy wyrzucić do kosza stereotypy o początkach kina, jako krótkich i prostych filmikach raczkującej w rozwoju Dziesiątej Muzy.

Filmowi Ryszarda Ordyńskiego towarzyszyła oryginalna muzyka, grana na żywo przez jej Autora: kompozytora, multiinstrumentalistę, performera – Marcina Pukaluka, którego również po raz pierwszy gościliśmy w Skawinie. Ogromna szkoda, że pogoda pokrzyżowała nasze plany i tak niewiele osób mogło doświadczyć wyjątkowości brzmienia kompozycji towarzyszącej, a wręcz uzupełniającej obraz filmowy. Łatwo opisywać film, który jest przecież formą wizualną, ale pisać o muzyce to jak tańczyć o architekturze. Należy jej bezpośrednio doświadczać. Z tą myślą planujemy już kolejne spotkanie z Marcinem Pukalukiem i jego wyobraźnią muzyczną.

Dziękujemy, że byli Państwo z nami!

Joanna Kurpiel

(AZG)