XIX Skawiński Tydzień Teatralny – spektakle gościnne

Skawiński Tydzień Teatralny to wyjątkowa okazja do spotkania z zaprzyjaźnionymi z MASKĄ i Centrum grupami teatralnymi, które choć amatorskie – prezentują niezmiennie wysoki poziom artystyczny. W tym roku gościliśmy zatem Grupę Teatralną GLUTAMINIAN SODU z Miejskiego Ośrodka Kultury w Olkuszu oraz Teatr BYNAJMNIEJ z Wielickiego Centrum Kultury.

GLUTAMINIAN SODU przyjechał do nas z Olkusza z wyjątkowo trudnym i wymagającym spektaklem, zarówno pod względem treści, jak i fizycznych wyzwań dla aktorów. „Klaun” Pavla Kohouta w tłumaczeniu Krystyny Krauze to opowieść o ambicjach, determinacji, przemocy i poniżaniu osadzona w cyrkowym obrazie. Ta jedna z najlepszych sztuk czeskiego dramaturga i dysydenta była wystawiana na deskach teatrów Europy i Ameryki. Główny bohater Klaun August August pragnie tresować białe konie, co jest przywilejem dyrektora cyrku. Aktualny Dyrektor kpi z Klauna, że ten przecież może aspirować do tej roli, musi wszak spełnić trzy ważne warunki: mieć własną wizytówkę, założyć rodzinę i spłodzić potomka oraz… zabić teścia. Potwornie absurdalne pomysły Dyrektora i jego Inspektorów mają na celu ośmieszenie i pozbycie się Klauna z cyrku na dobre. Tymczasem na przekór zdrowemu rozsądkowi – August spełnia wszystkie. Sytuacja staje na głowie – Klaun rości sobie prawa do cyrku i stanowiska Dyrektora. Czas zakończyć ten nonsens.

Sztuka umiejscowiona nieprzypadkowo w cyrku – miejscu, gdzie iluzja miesza się z rzeczywistością i niemożliwe staje się możliwym – mocno wypunktowuje zasady rządzące naszym światem: przemoc, ośmieszanie, poniżanie są siłą napędową dla słabych jednostek. Jednocześnie ofiara i prześladowca są wtłoczeni w ten sam system zależności. Co jest na górze, kiedyś będzie na dole, a potem koło znowu się odwróci. Niestety enigmatyczny system jest jak pajęczyna – chwyta nas w swoje macki na dobre, a my jesteśmy niczym szamoczące się muchy w sieci.

Tę bardzo trudną sztukę kapitalnie zinterpretował zespół GLUTAMINIANU SODU pod kierunkiem reżyserów Agnieszki Wołoszyn i Macieja Nabiałka oraz reżyserki mimów Urszuli Babiuch. Koncepcja spektaklu przypominała bowiem nieco teatr grecki, gdzie akcję kreowaną przez fantastyczne postaci Klauna, Dyrektora, Inspektorów, Żon, Teścia, Dziecka dopełniała gra mimów podobnych do antycznego chóru, dopowiadającego historię. Do tego należy dodać świetne kostiumy i scenografię oraz… kondycję fizyczną młodych i niezwykle zdolnych aktorów.

Wystąpili dla nas: Mikołaj Smentek, Maciej Maj, Maja Banasik, Amelia Grzanka, Marta Kochanowska, Wiktoria Burdziakowska, Patryk Smentek, Hanna Filus, Inga Czarnu, Lena Mizgier, Lena Pęgiel, Milena Pieniążek, Eliza Ślusarek, Judyta Podesek, Karolina Jakubas, Weronika Gałka.

Zapraszamy do obejrzenia fotogalerii autorstwa Jarosława Karasińskiego – KLAUN Pavla Kohouta

Drugi z naszych Centrumowych Przyjaciół teatralnych uradował nas klasyką w nieklasycznym wydaniu – Teatr BYNAJMNIEJ z Wieliczki, prowadzony przez jedynego w swoim rodzaju Pawła Buszewicza przyjechał do nas z rykiem motoru, by dokonać vendetty…, pardon – ZEMSTY. Jednak nie była to zemsta na klasyce hrabiego Fredry, a totalny refreshing tej lekko przykurzonej sztuki, której czytanie przywołuje w nas jakiś przymus szkolny i zapach bibliotecznego archiwum. Zagrzybione ruiny zamku Cześnika i Rejenta zostały zamienione na wspólną posiadłość Cześnika i… Rejenciny – Pani Mecenas, którą również dzieli rozwalony mur, lecz jego remontu zleconego przez ambitną i przedsiębiorcza właścicielkę mało przedsiębiorczo dokonuje pracownica-architektka. Rzecz ujmując prościej – remont stoi. Z jednej strony jest i Wacław, z drugiej Klara, którzy marzą o zmianie w życiu i planują ucieczkę. Jest i Podstolina – z rozbujałą kobiecością zmieniająca partnerów sprawnie i równie przedsiębiorczo, jak Mecensowa wygrywająca kolejne procesy. I jest on – Papkin, który – co tu ukrywać – ukradł serca publiczności od pierwszego rapowanego kupletu „Oj, kot, pani matko, kot, kot/ Narobił mi w pokoiku łoskot!” To on jest spiritus movens wszystkich sytuacji, dziejących się wokół. Jest odgromnikiem dla konfliktów Cześnika z Rejenciną, Wacława z Podstoliną, rodziców z dziećmi i kochanków ze sobą. Jest punktem centralnym, w który uderzają pioruny, a który sam zagęszcza akcję i ją kreuje. Kapitalnie zagrana postać jest fantastycznie wymyślona, jak cały spektakl, w którym bohaterowie mówią codziennym językiem, łączonym z archaiczną poezją Aleksandra Fredry. I choć padają ze sceny i grube słowa – mają one swój cel i uzasadnienie. A przecież kto zna, ten wie, że Hrabia Fredro rubaszny był i lubił mocno docisnąć słowem w literaturze dla dorosłych… dlatego nawet dojrzała publiczność podczas spektaklu wybuchała szczerym śmiechem i entuzjastycznie wyrażała się o tej interpretacji po jej zakończeniu.

Obok świetnej gry aktorów z Wieliczki – co nas nie dziwi bynajmniej – należy podkreślić kapitalne rozwiązania sceniczne i scenograficzne. Konstrukcja rusztowania, która stanowi podstawę scenografii, jest znakomicie ograna w niemal choreograficzny sposób, powstały w wyobraźni reżysera i aktorów. Czasem wręcz dokonują oni akrobatycznych sztuk, wymagających sporej sprawności fizycznej, szczególnie od aktorek balansujących na obcasach i w sukienkach. Ten element scenografii został wzbogacony drugim planem po przeciwnej stronie widowni – gdy Klara i Wacław uciekają wielkim motorem w światłach jupiterów. I rusztowanie, i światła, i wreszcie motor – wyszły spod ręki Szymona Nowaka i to w sposób dosłowny. Nie tylko opracował on i wymyślił sposoby na scenografię, ale także własnoręcznie je wykonał. Dodajmy, że muzykę do spektaklu wybrał Mikołaj Tybulczuk.

A zagrali dla nas: Paulina Bartnicka-Wajda, Maria Buszewicz, Aleksandra Chwastek, Michał Chytkowski, Mateusz Duda, Urszula Kania, Mikołaj Tybulczyk.

Zapraszamy do obejrzenia fotogalerii autorstwa Jarosława Karasińskiego – ZEMSTA Aleksandra Fredry

Cudownie było znowu się spotkać z teatralną rodziną, a my mamy nadzieję, że tych spotkań będzie więcej, szczególnie podczas jubileuszu Skawińskiego Tygodnia Teatralnego, który już za rok.

Do zobaczenia!

Joanna Kurpiel

(AZG)